De nachtmerrie van iedere ouder: kind weg!
Edo heeft een solo zeiltocht van twee maanden gemaakt. De laatste 48 uur van Denemarken naar Harlingen vaart dochter Maria (Isabel Smit) met hem mee. Plotseling, op zee, terwijl hij dommelt, valt het schip op mysterieuze wijze stil en zijn achtjarige dochter is spoorloos verdwenen. In de verte dobbert een dingy… (Naar de gelijknamige roman van Toine Heymans)
,,Ik neem een sabbatical” zegt Edo tegen zijn vrouw en vervolgt: ,, ik ga een zeiltocht maken om Engeland heen en dan via Denemarkten weer naar huis. Dit is mijn droom en die wil ik nu eindelijk waarmaken!” Ze is duidelijk geschrokken van deze mededeling want ze werpt tegen: ,, maar je hebt veel te weinig zeilervaring om zo’n grote tocht te maken!” Echter, hij is niet van zijn plan af te brengen en vaart met een geleende zeilboot het zeegat uit. Na een voorspoedig verlopen reis wachten in Denemarken vrouw en kind hem op de kade op en hij wil Maria, zijn dochtertje, meenemen op de trip naar huis. En zo geschiedt. Vader en dochter kunnen het prima met elkaar vinden en terwijl het schip steunt en kreunt in de woeste golven leest hij haar voor uit een kinderboek. Minder gelukkig is hij als ze zijn verrekijker in de plomp laat vallen….
Op een dag valt de wind weg en de diesel wil niet starten, wat hij ook probeert. In de kajuit wil hij met de marifoon alarm slaan maar alles is dood. ,,Maria! “roept hij, ,, kom eens, waar ben je?” Ze is nergens te vinden en in blinde paniek spring hij overboord als hij in de verte een lege dingy ziet dobberen. Aangekomen ziet hij dat het bootje leeg is..
Er gaat een grote beklemming uit van dit verhaal. Zo ydillisch als de plaatje zijn voel je een dreigende onderhuidse angst. Het verhaal vertelt zich, zonder woorden, vanzelf. Het is net of ze wachten op onheil.
Op Zee, is een knap gemaakte film die je iedere minuut aan de buis gekluisterd houdt. Het is allemaal zo herkenbaar en zo dichtbij.
Waardering: 4 sterren
Recensent: Geert Gielissen
