Ana Ana, de documentaire van Corinne van Egeraat en Petr Lom die eerder in wereldpremière ging tijdens de laatste editie van IDFA en daar werd genomineerd voor de IDFA Award voor beste Nederlandse documentaire, opent komende vrijdag het Arab Women’s Film Festival.

Ana Ana filmen de vier hoofdpersonen voor een belangrijk deel zelf. Zij vertellen over zichzelf, rechtstreeks in de camera, en spelen met persoonlijke metaforen. We zien op een heel intieme manier wie ze zijn, wat hun dromen en verlangens zijn, en hoe zij op talloze obstakels botsen.

Met prachtige cinematografische beelden neemt het verhaal ons mee naar overweldigende stad Cairo, maar ook naar meer abstracte of lege landschappen, als de woestijn. Het is als de balans die de vrouwen proberen te vinden tussen hun vrije innerlijke wereld en de luidruchtige, vaak bedreigende buitenwereld. Er is chaos versus verstilling, in beeld en geluid – en droom versus realiteit. Ana Ana is een ode aan zelfontplooiing en creatieve vrijheid van expressie, in een tijd waarin het optimisme van de revolutie steeds verder verloren raakt. De muziek is van componist Ryuichi Sakamoto.

Regie:
Corinne van Egeraat , Petr Lom

Ana Ana Official trailer from Cinema Delicatessen on Vimeo.

Recensie Ana Ana

Dit is een poëtische documentaire waarin 4 jonge creatieve Egyptische vrouwen in de nasleep van de Arabische Lente op een bijzonder moedige manier uiting geven aan hun innerlijke wereld op zoek naar hun eigen identiteit.

De docu Ana Ana, geheel Arabisch gesproken maar met Engelse ondertitels, blinkt uit in hele mooie sfeervolle beelden en monologen van jonge Egyptische vrouwen die hun ziel blootleggen. En dat doen ze onder meer door de camera op zichzelf te richten. Een van oppert zelfs dat als ze zichzelf filmt ze het gevoel heeft dat ,het stof van haar ziel geblazen wordt ‘.

Een stoel op een verlaten weg midden in de woestijn en zand dat met de wind meedwarrelt, dat is een indringend beeld in deze docu, en sluit schitterend aan op de zieleroerselen van de gefilmde jonge vrouwen.

Maar de camera laat ook een volkomen verkeerschaos midden in Cairo zien waar letterlijk alles vaststaat en je je afvraagt: hoe kan deze gordiaanse knoop ooit ontwart worden?

Dit beeld kun je doortrekken naar een scene in de metro als een van de meisjes vertelt dat er een jongen naast haar kwam rijden, op de scooter, en riep dat hij zijn ,,beep”  in haar ,,beep” wilde stoppen. In Nederland zou dit een lachsalvo opgeleverd hebben maar niet in het seculiere Egypte waar een burkavrouw met bril begint te schelden en te tieren en wil dat het meisje bij de Metro Politie aangegeven wordt wegens obsceniteiten….

Een andere vrouw die veel ‘s avonds werkt kan na 21.00 uur niet meer veiliger over straat omdat ze lastiggevallen wordt door mannen en voor een prostituee wordt aangezien.

Als je dat zo hoort en ziet kun je begrijpen waarom een van hen onder een rotsblok in de woestijn kruipt en uit beeld verdwijnt. Zo ben je helemaal omsloten en voel je je aan alle kanten veilig.

Deze ruim een uur durende documentaire geeft een bijzondere inkijk in de zieleroerselen van de jonge Egyptische vrouw en verveelt geen moment. Maar ook de natuur komt ruim aan bod zoals dat struikje dat groeit langs de stoep van een razend drukke autoweg.

Het is allemaal heel menselijk en zelfs invoelbaar voor mensen uit een ander continent en een ander leven. Dit is ronduit klasse !!

Waardering:

Recensent: Geert Gielissen