Zakenman Sweder Speelman leidt een succesvol leven met zijn vrouw, gevierd concertpianiste Cecile. Wanneer zijn ritme door kleine gebeurtenissen vertraagt, begint zijn automatische piloot te haperen. De wereld lijkt hem steeds meer buiten te sluiten en van hem een toeschouwer te maken.
Wanneer hij een kat volgt die een leegstaand huis binnengaat, krijgt hij onbespied zicht op zijn eigen villa en Cecile. Sweder besluit uit zijn huwelijk te verdwijnen om te zien hoe Cecile reageert op zijn afwezigheid. Obsessief observeert Sweder zijn vrouw, maar hoe langer hij kijkt hoe meer grip hij op zichzelf verliest.
Speelman vertelt het verhaal van een man die ongemerkt zijn leven is kwijtgeraakt en de worsteling om zichzelf terug te vinden.
Regisseur: Klaartje Quirijns
Producent: Sander Verdonk en Denis Wigman
Uitvoerend Producent: Maarten van der Ven
Scenario: Jaap Peter Enderle
Camera: Martijn van Broekhuizen
Production Design: Romke Faber
Set Geluid: Jos ten Klooster
Sound Design: Mark Glynne
Editor: Katharina Wartena
Productiebedrijf: CTM LEV Pictures
Cast:
Pierre Bokma, Elsie de Brauw, Reinout Bussemaker, Thekla Reuten
Klaartje Quirijns regisseerde vele documentaires, waaronder Anton Corbijn Inside Out, Peace vs. Justice, The Brooklyn Connection en The Dictator Hunter. Speelman is haar eerste fictiefilm.
Na haar studie rechten werkte Klaartje Quirijns als regisseur bij de NPS en de VPRO. Klaartje woonde tien jaar in New York, waar ze werkte aan documentaires en een video-installatie maakte voor de Kunsthal. Op dit moment woont ze in London.
Anton Corbijn Inside Out is een portret van de internationaal succesvolle fotograaf en regisseur die zij in een periode van vier jaar de wereld over volgde. De documentaire won onder andere de Prix Italia. Haar film The Dictator Hunter ging op het Toronto filmfestival in 2007 in première, was genomineerd voor de European Film Awards en won verschillende prijzen.
Klaartje Quirijns over Speelman:
“Als regisseur speel ik al langer met de gedachte om de overstap te maken van documentaire naar fictie, omdat ik graag mijn eigen verhalen wil vertellen, in plaats van mijn visie op de wereld te geven aan de hand van verhalen van anderen. Het heeft een tijd geduurd voordat ik een project vond waarmee ik denk een verhaal te kunnen vertellen wat dicht bij mij staat en wat ik relevant vind voor deze tijd.
Wat mij in het bijzonder aanspreekt in Speelman, is dat het illustreert dat het vaak niet grote, dramatische gebeurtenissen zijn die ons leven ontwrichten, maar juist de kleine, op het eerste gezicht nietszeggende voorvallen. Speelman vertelt ook het verhaal dat we mensen van wie we houden nooit echt kunnen kennen. In het verlengde daarvan, onderzoeken we in de film ook in hoeverre we onszelf kennen of kunnen kennen.”