Zeven jaar geleden kwam ik op internet een video tegen met de titel Find this dumb little bitch and throw her into a river. Hierin was te zien hoe een meisje van dertien met ogenschijnlijk plezier levende puppy’s in een rivier gooide.
Natuurlijk was ik gechoqueerd door haar handelen, maar nog meer door de reacties van de mensen die de video hadden gezien. Ze wilden het meisje vinden, verminken en vermoorden. Niet alleen deze anonieme massa, maar ook bekende mensen spraken zich uit, zoals de Amerikaanse filmregisseur Michael Bay, die een beloning van vijftigduizend dollar uitloofde om haar te vinden (die hij overigens vrij snel daarna weer heeft ingetrokken).

Waarom ze het had gedaan en hoe het met haar is afgelopen kon ik nergens terugvinden, maar mijn fantasie sloeg op hol. Waarom zou je zoiets doen? Waarom zou iemand dit überhaupt filmen en op internet plaatsen? Wat zou je daarmee willen bereiken? Waarom zou ik het doen als ik dertien was? Om te ‘scoren’ misschien? Was het meisje gedwongen? Door over de mogelijke motivatie van de ‘daders’ na te denken en te praten, kwamen we (co-schrijver Ilse Ott en ik) uit bij de broer van het meisje: Remco, ons hoofdpersonage. Het verhaal is deels gebaseerd op het verhaal omtrent het filmpje, deels op Ilse haar jeugd en deels op jeugdherinneringen van mijn puberjaren in Arnhem waar de film tevens is opgenomen.

Remco is opgegroeid in een armoedige omgeving met alleen een vader, die bovendien onmachtig is om liefde en aandacht aan zijn kinderen te geven. In pogingen om door zijn vader gezien en geliefd te worden, krijgt Remco weinig tot geen respons. Hij heeft het gevoel niet goed genoeg te zijn en gaat daardoor overcompenseren naar de buitenwereld toe. Remco zijn need is groot en zijn gedrag is daardoor grillig en vaak onaangepast.

Maar hoe onaangepast of onaangenaam zijn gedrag ook mag zijn, we willen wel dat je als kijker sympathie voor deze jongen gaat krijgen. Net als voor Mads in Pusher
en relschopper Antoine-Olivier Pilon in Mommy van Xavier Dolan, die we begrijpen en die ons ontroert omdat we hem ondanks zijn tekortkomingen wel zijn best zien doen om lief te hebben en liefde te geven. Op hun eigen manier weliswaar, die door onbegrip voor normaal sociaal gedrag alleen niet altijd succesvol is.

In de film zie je dat het filmpje dat Remco online zet, grote gevolgen blijkt te hebben zonder dat dit de bedoeling was. Het filmpje wordt razendsnel verspreid en wordt al snel publiek bezit. Remco doet het in een onbezonnen moment en denkt dat het hem kan helpen zijn populariteit bij zijn vrienden te vergroten, gezien en geliked te worden. Maar de handeling heeft grote gevolgen.

Met het verhaal van Remco willen we dit mechanisme van het gebruik van internet (films en foto’s) laten zien. Het is een relevant maatschappelijk onderwerp dat de film bovendien actueel maakt en herkenbaar voor een brede doelgroep.

Tijdens de research kwamen we er achter dat de illegale puppyhandel in Nederland (en west Europa) veelomvattend blijkt te zijn. Honden worden tot op de dag van vandaag wekelijks met busjes over de Europese grenzen getransporteerd.
De illegale puppyhandel vormt een prachtige arena voor een verhaal dat zich in het schemergebied tussen boven- en onderwereld afspeelt, maar tegelijkertijd voor het kleine gezin daily business is. Dat is er mede de oorzaak van dat Remco de reacties op het verdrinken van de pups verkeerd inschat.

Ik denk dat iedereen zich hetzelfde afvraagt, bij het zien van het filmpje op
YouTube waarin de puppy’s in de rivier gegooid worden. Het is een actueel en maatschappelijk thema over hoe de kracht van internet je kan maken of breken. Hoe je als jong mens eindeloos naar je identiteit zoekt en nog niet in staat bent om alle gevolgen te overzien. Met Vind die domme trut en gooi haar in de rivier heb ik een aangrijpende film willen maken die de ogen opent en beklijft.