Interview met regisseur Ate de Jong
De film Deadly Virtues: Love. Honour. Obey beleeft op vrijdag 11 april zijn wereldpremière op het festival Imagine in Amsterdam.
De Jong draaide het lowbudget-project afgelopen jaar in Groot-Brittannië met jonge, onbekende acteurs. Het is niet de eerste Engelstalige film van de Nederlandse regisseur. Hij maakte eerder in Hollywood de komedies Drop Dead Fred en Highway to Hell.
Interview met Ate de Jong:
Hoe kwam je erbij Deadly Virtues te maken en wat dreef je hiertoe?
Ik kreeg het script begin jan 2013 in handen van een bevriende UK producent Elliot Grove (oprichter van het Londense Raindance Film Festival). Ik vond het zo goed dat ik meteen hooked was. Wat ook meespeelde was dat Het Bombardement drie weken eerder in première gegaan was, en de reacties waren niet bepaald aardig — ten onrechte volgens mij. Het beste om over zo’n diepe teleurstelling heen te komen is een nieuwe film maken. Maar de allerbelangrijkste reden om een film, ook deze film, te maken is toch het script.
Had je al acteurs in gedachte voor de film of zijn er castings geweest?
De acteurs hebben we, heel modern, gevonden via internet omdat de actrice reageerde op onze crowd funding site. We hebben daarna ook nog gewone castings gehouden. We hebben veel geluk gehad. Als je een low budget film maakt heb je weinig tijd dus we konden geen zes maanden zoeken. Gelukkig heb ik heel veel vrienden in de UK filmindustrie en die hebben enorm veel advies en raad gegeven, ook bij de casting.
Krijgt de film een bioscooprelease?
Dat hoop ik wel, maar dat is nu nog niet zeker.
Hoe lang was de draaiperiode en hoe kijk je terug op deze tijd?
Er waren 15 opname dagen voor DEADLY VIRTUES: LOVE. HONOUR. OBEY. Het was enorm prettig want we zaten in 1 huis dus veel logistieke problemen zoals transport, parkeren, opnieuw opbouwen hadden we niet. En het was een acteursfilm. Ik hou enorm van acteurs, ze kregen alle ruimte. Het is zeker 1 van mijn leukste opname periodes ooit geweest.
Je hebt jaren in Hollywood gewerkt. Is er verschil tussen het werken in Amerika en Nederland?
In kleine details wel, in grote lijnen helemaal niet. Er is wel een mentaliteitsverschil. In Nederland mist nog vaak de drang naar perfectie; als een opname gelukt is dan is het goed — het hoeft niet perfect te zijn. In Amerika is er een veel sterkere behoefte naar absolute perfectie. Natuurlijk is de definitie van perfectie wel weer anders in Hollywood, het gaat dan vooral over technische perfectie, niet over emotionele perfectie.
De film Het Bombardement (2012) heeft veel kritiek gekregen. Wat doet dat met je?
Ik lees al dertig jaar geen kritieken meer over mijn films; geen slechte en geen goeie. Maar je weet wel wat er in staat, vrienden vertellen het in omfloerste woorden. Leuk is het niet, maar ik heb al heel lang geleerd dat je heel veel dingen in het leven niet persoonlijk moet nemen, anders heb je geen leven meer. De reaktie van het publiek trek ik me wel aan, zij zijn belangrijk voor mij.
Met welke acteur of actrice zou je graag nog eens willen werken?
Vroeger was dat Elizabeth Taylor, nu is dat Cher.
Wat zijn je plannen voor de komende periode?
Ik hoop dat we in totaal 7 DEADLY VIRTUES kunnen maken. Er zijn 7 Deadly Sins en daar staan 7 Hemelse Deugden tegenover, wij maken van die Hemelse Deugden, Dodelijke Deugden. Een paar hoop ik er te regisseren, de andere produceer ik.
