Recensie: BIZ
Vechten voor vrijheid binnen de eigen traditie
One Night Stand 5 – BIZ
Biz (Wij), dat is niet alleen de titel van deze One Night Stand aflevering, het is ook de essentie ervan. Wij. Is dat de relatie tussen twee mensen, het intieme, vertrouwde samenzijn binnen een huwelijk? Of is dat de familie, de schoonmoeder voor wie je alles doet en de zwager die waakzaam op je let? Met deze vraag wordt de jonge Nederlands-Turkse Esin geconfronteerd. Als moderne westerse vrouw wil ze het leven leiden dat bij haar past. Als succesvolle makelaar huizen verkopen, ontspannen in het zwembad en genieten van de gezelligheid in het nieuwe huis samen met de kersverse echtgenoot.
Al snel blijkt dat haar schoonfamilie andere plannen heeft. Eerst bepaalt ze de inrichting van de woning, dan het werk van de zoon en uiteindelijk moet het stel weer helemaal in het ouderlijke huis intrekken, allemaal voor hun bestwil natuurlijk. Daarom ziet echtgenoot Serkan er ook geen probleem in. En wat is er eigenlijk mis met snel kinderen krijgen?
In dit multiculturele drama treffen twee generaties op elkaar die in verschillende culturen zijn opgegroeid. Esin wil haar leven niet opgeven en begrijpt niet waarom haar man ineens zo traditioneel geworden is. De Turkse familiegezindheid waarin angst voor roddels de boventoon voert botst met de westerse waarden van vrijheid en individualisme. Regisseur Janice Pierre laat de centrale vraag naar het ‘wij’ niet alleen in de plot terugkomen, maar speelt er ook op een visueel vlak mee. De intieme, tedere en verliefde scènes tussen het echtpaar onder de douche en in bed staan in scherp contrast met de afstandelijkheid die tussen hen heerst in de drukte van de familie. Dat deze vertrouwelijke scènes in de loop van de film steeds minder worden, laat niets goeds vermoeden.
De ontspanning in het zwembad is iets van Esin alleen. Dit is tegelijkertijd haar vrijheid en haar eenzaamheid in haar beslissingen. Maar dit is ook waar ze voor vecht als het net van de familie zich steeds dichter om haar sluit en haar dreigt op te sluiten. Fatma Genç zet overtuigend een jonge vrouw neer die kwetsbaar, maar strijdbaar tegelijk is. De close-ups benadrukken niet alleen haar schoonheid, maar ook haar wilskracht, die in zo’n cultuur alles behalve vanzelfsprekend is. Helaas blijft het personage van Serkan een beetje onduidelijk, waardoor het einde erg open blijft. Wil hij wel met zijn moderne vrouw mee die ‘haar leven komt ophalen’? Voor welk ‘wij’ kiest hij? Een mooie en gevoelige schets van een jonge vrouw die vecht voor een eigen plek binnen haar traditie.
