Tagarchief: recensie

Recensie De Ontsnapping

5 mei 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

Julia de Groot woont in een nieuwbouwhuis en heeft 2 kinderen met de zorgzame Paul. Maar in de keukenla liggen anti depressiva voor het grijpen. Ze had zich haar leven zo anders voorgesteld. Na een ruzie met Paul besluit Julia het roer radicaal om te gooien. Ze vertrekt naar de Algave (Portugal) en daar maakt ze nieuwe vrienden. Als ze de mysterieuze gigolo Romeo (Edwin Jonker) leert kennen komt Julia’s verleden dichterbij dan ooit…

Julia, gespeeld door ster actrice Isa Hoes, is leeg. Helemaal op! Als de kids naar school zijn en Paul naar zijn werk is, doet ze een greep in de keukenla en de ene na de andere pil wordt gretig doorgeslikt wat ook geldt voor de drank die in deze film altijd ruimschoots voorradig is.

Heel vroeg in de ochtend, Paul en de kids slapen nog, haalt ze de stoffige auto uit de schuur en vertrekt zuidwaarts, naar Portugal. Ze voelt zich eindelijk vrij en wat volgt zijn vrolijke vakantieplaatjes van zon en wapperende haren in de wind en keiharde muziek uit de speakers van de auto. Aangekomen op haar bestemming vindt ze al gauw een luxe villa. Het dolce vita kan beginnen. Maar daar is Paul, over de mobiele telefoon die brult “Julia, waar ben je in God’s naam?” Ze smijt de telefoon in het ruime zwembad.

Op een party leert ze Romeo (hoe toepasselijk!) kennen die gekleed is in een smetteloos wit pak en haar wel wil verwennen, want hij is een luxe gigolo, a raison van € 5000,00, vijfduizend (!) eurootjes. Geschrokken wijst ze hem af maar hapt toch toe maar het wordt een echec. Ze moet overgeven en hij vertrekt in de duisternis.

Gaandeweg wordt de toon in de Ontsnapping steeds ernstiger en ook de schaduwen uit het verleden verdringen de status van Dolce Vita aan de Algave. Ze hoort stemmen en ziet beelden van haar overleden broer die haar toeroept: Julia, maak wat van je leven. Beloof me dat!

De acteerprestaties van zowel Isa Hoes als Julia en Abbey Hoes (geen familie) zijn indrukwekkend te noemen. Een leuke vondst zijn de dwergen die hun opwachting maken in de Ontsnapping. Het kost nog heel wat moeite ze uit haar bed en uit het zwembad te krijgen wat uiteindelijk lukt met hulp van de eigenaar van de villa. In Oxford English, dat wel.

En Paul blijft maar bellen….

De Ontsnapping is een goed gemaakte film met uitmuntende acteurs die hun vak verstaan. Maar soms vond ik het allemaal een beetje saai. Ik miste een bepaalde verrassing en dat kwam niet uit de verf, is mijn mening.

Recensent: Geert Gielissen

– Filmpagina De Ontsnapping

Trailer:

Recensies

Recensie: Bloed, Zweet & Tranen

9 april 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

Regie:
Diederick Koopal

Acteurs:
Martijn Fischer
Hadewych Minis
Fedja van Huêt
Matheu Hinzen
Marcel Hensema
Raymond Thiry
Eric Corton
Loek Peters

Genre: Drama, Biografisch
Speelduur: 112 minuten
Bioscoop: 02-04-2015

andre1

De film vertelt het verhaal van Nederlands beroemdste volkszanger André Hazes. De zanger blikt in deze film terug op zijn ontdekking als 8jarig jongetje op de Amsterdamse Albert Cuypmarkt naar de hoogte en dieptepunten in zijn latere carrière. Hij kampt met zijn moeizame jeugd en een ernstige alcohol verslaving maar een succesvolle samenwerking met zijn producent en de steun van zijn vrouw Rachel houden hem op de been. Totdat het niet meer gaat…..

Bloed Zweet en Tranen is inmiddels GOUD geworden hoewel de film over het rubulente leven van volkszanger André Hazes nog maar kort in de Nederlandse bioscopen draait. En naar mijn mening volkomen terecht! Wat een schitterende, indrukwekkende film of liever docudrama is dit geworden. Niet in de laatste plaats door de uitgelezen cast van Martijn Fischer als Hazes, Hadewych Minis als Rachel, Raymond Thiry als pa Hazes en de ontdekking van de jeugd: Matheu Hinze (8 jr) als jonge Hazes.

Martijn Fischer is Hazes!! In zijn doen en laten, zijn postuur, zijn uitstraling, in alles. Wat een geweldige prestatie. Hadewych Minis als Rachel doet in niets voor hem onder en geeft hem volledig tegenspel. De hardvochtige, om zich heen meppende huistiran Hazes sr. gespeeld door Raymond Thiry doet je huiveren. Zo echt. Terwijl Thiry in het ,echt’ een uiterst beminnelijke man is. Drankorgel Hazes, die altijd te zien is met een biertje in zijn hand krijgt steeds meer waarschuwingen van zijn artsen: U moet uw levensstijl aanpassen meneer Hazes!” Tja zeg dat maar eens tegen een alcoholist. Rachel in haar machteloosheid smijt op een dag de blikjes bier in de vijver en dat drijft hem tot razernij. Hij ramt op de glazen ruiten van zijn gouden platen en is buiten zichzelf. Even later vist hij de blikje bier weer op. Vies en wel.

poster-bloed-zweet-tranen

Om af te kicken boekt hij, na een hevige ruzie met Rachel, een suite in Hotel Huis ter Duin waar hij zich terugtrekt. In de minibar laat hij het blikje bier staan en maakt met een vies gezicht een flesje cola open. Dat hij zo weer leeggiet. Niet lang daarna laat hij een tray bier bezorgen met als afdekking gesmeerde boterhammen met leverworst…

André wordt ook doof, een drama voor een muzikant. Vooral van geluidsopnamen komt niets terecht omdat hij bepaalde klanken niet meer hoort. Gelukkig vinden ze een oplossing voor deze kwaal. Maar zijn levensstijl aanpassen…..

De rol van manager Tim Griek wordt vertolkt door ster acteur Fedja van Huêt(Overspel) met een krulletjes pruik en Marcel Hensema (Hollands Hoop) is John Kraaijkamp sr die de jonge Dreetje ontdekt en hem op tv brengt met Italiaanse (!) liedjes.

andre2

Kraaijkamp gaat bij de in armoe levende Hazesfamilie op bezoek en vindt een achterdochtige Pa Hazes tegenover zich die meteen over ,duku’ begint. Moeder Hazes is zo verlegen dat ze hem nauwelijks durft aan te kijken, laat staan wat zeggen.

Later zal de beroemde zanger André Hazes zijn loshandige pa publiekelijk de rug toekeren als deze hem opzoekt in het Concertgebouw waar hij een triomf concert geeft. De tiran druipt als een geslagen hond met zijn staart tussen zijn poten af. Gerechtigheid zegeviert!

Uit de relatie met Rachel krijgt hij 2 kinderen: Dreetje en Rox die later ook zeer muzikaal blijken en regelmatig optreden. De kinderen uit zijn vorige mislukte relaties zijn vakkundig weggepoetst alsof ze nooit bestaan hebben. Ze worden nooit genoemd…..

De vraag reist nu: wat gaat Martijn Fischer doen nu hij Hazes af is. Zal deze rol hem niet levenslang vervolgen wat voor hem ook Joop Doderer als Swiebertje overkwam. Mat andere woorden: komt hij ooit nog van het Hazes image af. Vooral omdat hij in bijna alles op de volkszanger die in 2004 overleed, lijkt.

De tijd zal het leren. Maar ga vooral deze film zien. Je hebt prachtavond !!

Recensent: Geert Gielissen

Trailer:

Gouden Film voor BLOED, ZWEET & TRANEN

De acteur Matheu Hinzen die de vertolking doet van de jonge André Hazes en regisseur Diederick Koopal (De Marathon) zijn maandag 6 april verrast in bioscoop JT Hilversum met de Gouden Film voor BLOED, ZWEET & TRANEN. Meer dan 100.000 bezoekers hebben BLOED, ZWEET & TRANEN van regisseur Diederick Koopal in de bioscoop gezien.

De Gouden Film wordt uitgereikt door het Nederlands Film Festival en het Nederlands Filmfonds. De Gouden Pen, een initiatief van Netwerk Scenarioschrijvers, is uitgereikt aan Frank Ketelaar die het scenario voor zijn rekening nam.

Recensies

Recensie: Bloedlink – Speelfilm 2014

8 maart 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

In Bloedlink hebben Rico en Victor als ex gedetineerden een waterdicht plan uitgewerkt voor de ontvoering van de 25jarige Laura Temming (Sarah Chronis). Met de kidnapping willen ze de slag van hun leven slaan. Als zij Laura op klaarlichte dag in een gestolen bestelbus meesleuren en vasthouden in een flat, starten niet veel later de onderhandelingen over het losgeld. Er ontspint zich een kat en muisspel tussen alle partijen met een uitkomst die je nooit zou verwachten.

Scenarioschrijver Frank Ketelaar die ook het script schreef voor de VARA serie OVERSPEL tekende voor het script van Bloedlink en Joram Lursen ( Alles is Familie) deed de regie van de bloedstollende, oerspannende thriller-en actiefilm BLOEDLINK. Geef de hoofdrollen aan Tygo Gernandt en Marwan Kenzari (Chico) en het resultaat mag er zijn!

Een simpele locatie, slecht verlicht en 3 spelers is alles wat je nodig hebt om de kijker 1,5 uur in spanning te houden van een kat en muisspel tussen ontvoerders en ontvoerde. Wat deze film zo spannend maakt zijn de echte emoties en het emotieloze, gewelddadige gedrag van de ontvoerders.

Ze kwakken Laura op een bed, ketenen haar vast met handboeien, stoppen een gag in haar mond, kleden haar naakt uit en trekken een zak over haar hoofd heen en doen dan het licht uit. Als je dan nog niet bang bent….

Als ze moet plassen moet ze 5 vingers opsteken en mag ze urineren in een fles die Rico met een vies gezicht leegt in een vervuilde toiletpot. De hele tijd blijft ze vastgebonden, uren lang.

Tygo zet als Victor een keiharde, ongevoelige gangster neer die alleen nog gelooft in geld en tot alles in staat is om zijn doel te bereiken. Rico (Marvan Kenzari) is zijn loopjongen waar hij homo erotische gevoelens voor heeft terwijl de laatste weer warme gevoelens heeft voor Laura die hij van vroeger kent. Liefde en haat wisselen elkaar af met het ritme van een tikkende klok. Het losgeld wordt betaald maar is met bloed besmeurd en dan begint de strijd pas goed en ook Laura laat zeker niet onbetuigd in dit op leven en doodspel. En wie er uiteindelijk met de poet vandoor gaat? Het zal je verbazen…!

Bloedlink is een topper van de eerste orde en absoluut een must see en wellicht een kandidaat voor een award, mijns inziens dan.

De film is een productie van Topkapi Films (Frans van Gestel, Arnold Heslenfeld en Laurette Schillings) in coproductie met BNN. De film is tot stand gekomen met steun van het Nederlands Filmfonds, CoBO en mede mogelijk gemaakt door het Abraham Tuschinski Fonds. A-Film Benelux verzorgt de bioscoopdistributie in Nederland.

Tegelijkertijd met de feestelijke première in TivoliVredenburg presenteert het Nederlands Film Festival BLOEDLINK in meerdere bioscoopzalen voor publiek.

Kijkwijzer:

Recensie: Geert Gielissen

Recensies

Recensie: Infiltrant

7 maart 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

In deze psychologische thriller worstelt Sem (Nasrdin Dchar) als politieagent, die binnendringt in een Marokkaanse bende, met dubbele loyaliteit als kind van een Nederlandse moeder en een Marokkaanse vader. Hoe langer hij zich in deze kring begeeft des te meer ontwikkelt hij een gevoel van broederschap van een echte familie. Maar hoe ver kun je gaan?

Het is meteen raak als Sem op een ruzie afgestuurd wordt en hij midden in een gekrakeel belandt. Hij trekt de vechtenden uit elkaar en raakt vervolgens slaags met de veroorzaker die een daar aanwezige agente bespuugt en haar “hoer” noemt. De dader wordt door Sem als boksbeugel gebruikt en belandt in het ziekenhuis en agent Sem wordt op nonactief gesteld voor het gebruiken van ontoelaatbaar geweld. Voorwaar de toon is gezet. Einde oefening zou je denken maar het tegendeel is waar. Via een omweg wordt hij als infiltrant ingezet om een omvangrijke drugsdeal te ontmantelen.

Naarmate hij dieper in dit milieu terechtkomt gaat hij zich er steeds meer thuisvoelen. Aan welke kant staat hij eigenlijk en wanneer komt dit kat en muisspel uit?

Infiltrant speelt zich bijna volledig af in een Marokkaans milieu. Er is veel geweld en de beelden zijn donker en grijs. Gelachen wordt er nauwelijks. Soms sukkelt de film zelfs in slaap en je moet goed de kop erbij houden om te weten wie wie is en wat diens functie in het geheel is en oh ja…dan is er ook nog een Marokkaanse bruiloft met kleurige kleding, lekkere hapjes en opzwepende muziek en springt er plotseling een vonkje “liefde” over tussen een van de bezoeksters en Sem. Er wordt zelfs gekust, buiten op straat. Maar het blijft allemaal heel kuis.

Deze rolprent is een soort film waarvan er 12 in een dozijn zijn. Het geluid kon ook beter want vaak zijn de acteurs nauwelijks te verstaan. De acteerprestaties zijn uitstekend overigens.

Gouden Kalfwinnaar Dchar zet een levensecht figuur neer die in twee werelden leeft. Gerookt wordt er ook en stevig in de film niettegenstaande een opmerking van een van de bendeleden die zegt ,,mijn vader is gestorven aan longkanker hoewel die nog nooit een sigaret had gerookt!’ Tja…

Nee, het blijft allemaal wat vaag en deja vu. De makers hebben ongetwijfeld veel (buitenlandse) crimi’s gezien en op dit genre voortgeborduurd. Met wat ingrepen en hier en daar wat schaven aan de inhoud had dit een mooie indrukwekkende film geworden.

Regie:
Shariff Korver

Acteurs:
Nasrdin Dchar
Rachid El Ghazaoui (Appa)
Walid Benmbarek

Lengte:
87 minuten

Genre:
Misdaad, Drama

Release:
23 oktober 2014

Trailer:

Gemiste kans?

Recensent: Geert Gielissen

Recensies

Recensie Dames 4 – Telefilm 2015

3 februari 2015 hollandsefilm 1 reactie

JA! Het is eindelijk zover; Een film over vrouwenvoetbal. Althans de film gaat niet alleen maar over vrouwen en voetbal, ook over het dertigersdilemma: Relaties, zwanger worden, kinderen krijgen, abortus, alles komt aan bod in deze hilarische film. De film is gebaseerd op een bestaand vrouwenvoetbalteam: DVVA uit Amsterdam. Het scenario is geschreven door Lotte Tabbers, teamlid van DVVA. Humor blijft een lastig ding in films maar Lotte is hierin zeker geslaagd. Een goed geschreven scenario heeft ze afgeleverd. De regie is in handen van Maurice Trouwborst (Urfeld).

Hoofdrollen in deze film zijn weggelegd voor Hannah van Lunteren. Een nieuw gezicht in filmland, ze is vooral bekend van theater en op dit moment te zien in Welkom bij de Familie. Jennifer Hoffman is een aanwinst voor deze film, bekend van o.a Dokter Tinus, Verborgen Gebreken en sommige kennen haar misschien nog wel uit de populaire televisieserie Westenwind. Een opvallende bijrol is weggelegd voor zangeres Ryannne van Dorst alias Elle Bandita. Ze zochten een lijp wijf, en dat is ze.

In de eerste scene zien we Wyne (Hannah van Lunteren) en Nanda (Jennifer Hoffman) zittend in het park chips te eten, totdat ze vrienden tegenkomen die net een kindje hebben gekregen. Na het middagje in het park krijgt Wyne thuis ruzie met haar vriend. Het gaat over hun relatie en de kinderwens van Arjen. Ze komen er niet uit en ze gaat weg bij hem, want zij verlaat hem en niet andersom. Vervolgens gaat ze jointjes roken met haar vriendin en huisgenoot Nanda, die haar verteld dat ze gaat samenwonen met haar vriend Maarten. Nanda vertrekt en dan begint het eenzame bestaan van Wyne. Yoghurt eten op een onopgemaakt bed, avondjes op de bank bij haar ouders, want al haar vriendinnen hebben geen tijd omdat ze zijn gesetteld en kinderen hebben. Eindelijk heeft Nanda dan een keer tijd om af te spreken, maar wel op het voetbalveld waar haar vriend voetbalt. Ze spreken af of samen te gaan schilderen in het nieuwe huis. Wyne heeft bedacht dat het leuk zou zijn om een voetbalteam op te zetten, zo zien ze elkaar ook wat vaker. Nanda is niet meteen enthousiast maar gaat toch overstag zolang Wyne alles maar regelt. Ze gaat gelijk aan de slag en laat haar pa de shirts bestellen.

De dames van het nieuwe voetbalelftal hebben de grootste lol en ze vermaken zich prima op de eerste training. Wyne komt thuis na de training en treft daar Denise aan op het toilet. Een lijpe chick. Fantastische rol (gespeeld door Ryanne van Dorst). Denise wordt haar nieuwe huisgenoot en wil graag meedoen in het voetbalteam, als keep! “ Kijk eens voor je! Daar staat ze: Als ik hem houd, ben ik je man!” en ze geeft Wyne een schoen die ze naar haar toe mag gooien alsof het een bal is. En ja hoor: Ze houdt hem, dus ze is onderdeel van het nieuwe team. Wyne komt er niet onderuit.

De vrouwen kunnen eigenlijk helemaal niet voetballen en verliezen de 1e wedstrijd met 17-0. Zonder trainer want Wyne had wat hand en spandiensten verricht met de jonge trainer Robin (Ko Zandvliet) en die kwam vervolgens niet meer opdagen! De nieuwe trainer is de broer van Wyne: Menno (Guido Pollemans), hij kan totaal niet voetballen dus past hij goed bij het team. Hij heeft een aparte manier van trainen, het lijken wel yoga lessen.

Als ze weer een wedstrijd spelen is er geen opstelling gemaakt, is er niemand die fluit en de scheidsrechter kent de spelregels niet, maar daar is Maarten, de vriend van Nanda, die gaat fluiten. De tegenpartij is een stuk beter en ze worden weer dik ingemaakt. Alles zit tegen. 9-0 verloren. Maar daar is de 3e helft, het is namelijk bierfeest in de kantine waar flink wat bier wordt gedronken. Er is een optreden en iedereen gaat los: Likkie Lakkie Likkie Lai, het is een groot feest.

De volgende wedstrijd dient zich aan; een heel goed team. De ene na de andere bal gaat erin. Het team is kansloos. Menno is teleurgesteld! Nanda is de enige die in de aanval gaat!!! De rest staat gewoon met hun schaamlippen te spelen, roept hij boos. Uiteindelijk weten ze 1 doelpunt te scoren en ze zijn uitzinnig!

Wyne maakt nog een moeilijke tijd door en krijgt ruzie met Jan en Alleman, ook met Nanda. Hoe loopt dit af en komt het allemaal goed?

De film verveelt geen moment al vraag je je soms wel af hoe het team tot stand is gekomen, opeens is daar een elftal. Je krijgt weinig mee van de karakters van de andere teamleden. (O.a Sarah Chronis en Maaike Martens) Ondanks dat is het is een leuke, komische film. Als je van vrouwen en voetbal houdt: Ga kijken en je wordt 1,5 uur vermaakt.

DAMES4 Trailer from Maurice Trouwborst on Vimeo.

Aantal sterren: ****

Dames 4 is zaterdag 7 februari te zien om 20.00 uur op NPO3. Bekijk de promo…

Recensie geschreven door: Marieke van de Velde

Bekijk de Filmpagina van Dames 4

Filmnieuws

Recensie Undercover – Telefilm 2015

23 januari 2015 hollandsefilm 1 reactie

Cast:
Meral Polat, Nasrdin Dchar, Romijn Conen, Ali Ben Horsting, Burt Rutteman, Katja Ilina, Ergun Simsek, Nazmiye Oral, e.a.

Regie & scenario:
Boris Paval Conen

Producent:
Dutch Mountain Film

Omroep:
KRO-NCRV

Uitzending:
Zaterdag 24 januari om 20.00 uur op NPO3.

Nugul Ozdemir is een 28 jarige Nederlands/Turkse politieagent. Ze werkt in een provinciestad in Noord Nederland. Als ze opdracht krijgt om bij een undercover operatie te assisteren in Amsterdam neemt ze die kans met beide handen aan. En niet alleen om haar carrière een boost te geven maar ook om afstand te nemen van haar bejaarde ouders bij wie ze nog in huis woont. Haar doodzieke vader moet verzorgd worden en haar moeder wil dat Nugul dat doet omdat de moeder iedere vorm van thuiszorg weigert. De gang naar de hoofdstad zal een ommekeer in Nugul’s leven veroorzaken.

Undercover, geschreven en geregisseerd door Boris Paval Conen speelt zich af in een Turks milieu en tegelijkertijd bij de hoofdstedelijke Hermandad. Het is van begin tot einde spannend en ook wel ontroerend ondanks dat het gebeuren nauwelijks afwijkt van alle reguliere ,crimi’s’ die we dagelijks op de buis voorgeschoteld krijgen. Merel zet een vrouw neer die haar ,mannetje’ staat en toch blijft ze door en door een vrouw. Als ze een keer haar nagels laat doen om een baan in een Turks restaurant te krijgen om daar ,undercover’ te gaan krijgt ze een sneer ,, zo je lakt zelfs je nageltjes!

Net voordat ze naar Amsterdam afreist staat ineens haar broer Gokham als een verloren zoon voor de deur van haar ouderlijk huis. Ze heeft hem in 20 jaar niet gezien omdat de ouders met hem gebroken hebben om een akkefietje uit het verleden dat grote gevolgen had voor de vader van het gezin. Toch zal hij een belangrijke rol spelen in de gebeurtenissen in Amsterdam.

Het hele verhaal achter ‘Undercover’ lijkt te switchen tussen de politie, de familie van Nugul en de georganiseerde misdaad achter het restaurant waar ze als serveerster gaat werken.

Dat geheel maakt van deze film dat je geboeid blijft kijken en geen idee hebt wie nu de dader is want er gebeurt steeds weer iets onverwachts en totaal nieuw. Zoals de brand die gesticht wordt in het restaurant die Nugul nog net op tijd geblust krijgt en daarbij naar het leven gestaan wordt door de dader. Het voorval levert haar een plaats in de familie van de restauranthouder op.

Merel, alias Nugul, slaat zich dapper door de vele gevaren heen en weet een levensecht karakter neer te zetten.

Gelukkig komt Amor ook af en toe nog even om de hoek kijken met politieman Ruys die haar ,oppasser’ is en voor wie ze gevoelens kweekt die wederzijds zijn. Deze rol wordt gespeeld door Gouden Kalf winnaar Nasrdin Dchar.

Vooral de scenes met haar ouders zijn indrukwekkend. Ze probeert hen ervan te overtuigen het conflict met Gorkhan (haar broer) achter zich te laten want het valt haar zwaar helemaal alleen de zorg van haar bejaarde en hulp behoevende ouders te moeten dragen. Maar of dat lukt ziet u in deze Telefilm.

Conclusie: Undercover is ronduit klasse en een parel van een Telefilm die het bekijken meer dan waard is en een staaltje laat zien van onvervalst vakmanschap.

Recensie geschreven door: Geert Gielissen

Recensies

Recensie Sunny Side Up – Telefilm 2015

17 januari 2015 hollandsefilm 6 reacties

Cast:
Egbert-Jan Weeber, Hannah Hoekstra, Ko Zandvliet, Jason de Ridder
Regie: Lourens Blok | Scenario: Willem Bosch | Producent: Pupkin Film | Omroep: BNN

Judith en Daan zijn een Amsterdam’s stel dat zeven jaar bij elkaar is. Ze hadden dit feit graag met een weekendje Barcelona willen vieren maar Daan is werkloos en zit krap bij kas. Via de baas van Judith mogen ze gebruik maken van een vakantiehuis, dit weekend, op Ameland. Wat ze niet weten is dat ieder jaar op 5 december het eiland helemaal op slot gaat. Toeristen zijn niet welkom. De pont vaart niet uit. De eilanders vieren het duizendjaar oude , Sunneklaas’.

Onwetend wat hun te wachten staat tuffen Judith en Daan in een opperbeste stemming over de afsluitdijk richting Harlingen om de veerboot naar het eiland te nemen. Halverwege roept de navigatie herhaaldelijk ,, Keer om ! Ga terug !” En, hadden ze dat nou maar gedaan dan was hun een horrorweekend bespaard gebleven.

Nauwelijks op hun bestemming aangekomen staan er twee jonge mannen voor hun deur met de dringende boodschap: ,, ga weg! Morgen om half negen gaat de boot. Je bent hier niet welkom ! Maar daar peinzen ze niet over. ,, Ik laat me niet wegjagen. Nooit !”brult Daan obstinaat tegen Judith. Maar Judith is er niet gerust op.

Ze hebben het maar wat naar hun zin in het comfortabele landhuis. Al pratend en drinkend komt ook veel oudzeer naar boven. Judith is ruim 2 jaar geleden vreemd gegaan en dat gooit Daan haar zelfs nu nog voor de voeten. ,Sorry! krijst ze,, wat moet ik dan nog meer zeggen dan sorry ? De ruzie loopt zo hoog op dat ze te voet het huis verlaat en in een dorpskroeg terechtkomt waar iedereen gemaskerd is als duivel en al wat vrouw is ontbreekt. Behalve Judith dan.

Met een flinke slok op verlaat ze de kroeg en loopt in het donker terug en neemt de verkeerde weg. Als ze omkijkt ziet ze dat er iemand achter haar aankomt….Dit is het startpunt van horrorachtige gebeurtenissen.

De film Sunny Side Up doet mij denken aan ,Strawdogs’ met Dustin Hoffman in de hoofdrol. Lourens Blok, de regisseur van deze film, is erin geslaagd om een uiterst creepy verhaal neer te zetten op een populair vakantie eiland. Hannah en Egbert-Jan zijn geknipt voor deze rollen en zetten een schitterende performance neer vol met aantrekken en afstoten, gehuil en geschreeuw.

Waar dit dan allemaal op uitdraait? Op een totale verrassing! Eng, dat wel ! Dus, hou je van griezelen dan zul je gekluisterd aan de buis zitten met dichtgeknepen billen om te zien waar dit heenvoert. Maar wel a la hollandaise!

Sunny Side up is wat mij betreft absoluut geslaagd in haar doel! Knap gedaan !! Kijken dus !

–> Filmpagina Sunny Side Up

Recensie geschreven door: Geert Gielissen

Recensies

Recensie Basile H. (One Night Stand)

7 januari 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

Titel: Basile H.
Regie: Janneke van Heesch
Scenario: Rob Arends & Lisa de Rooy

Cast
Hans Dagelet, Marieke Heebink, Willem Voogd, Carolien Spoor,
Lucy Schut, Hajo Bruins, Barbara Sloesen.

Uitzending:
Vrijdag 9 januari 2015, 23.00 uur, NPO2

Wanneer CEO Basile terugkeert van een bedrijfsborrel lijkt niets de groei van zijn succes in de weg te staan. Hij wordt genoemd voor een hoge financiële functie in Frankfurt, heeft een bemiddelde vrouw die op hem wacht en bewoont een prachtige villa in de bossen. Dan belt zijn advocaat met de mededeling dat er een aanklacht tegen hem is ingediend door een serveerster die hij de avond ervoor mee naar zijn hotelkamer heeft genomen. Basile rekent erop ook dit keer weer de dans te ontspringen maar de kaarten zijn dit keer anders geschut dan hij denkt…

Cameraman Lennert Hillege (Nova Zembla) heeft deze One Night Stand film voornamelijk geschoten in tegenlichtopnamen en strijklichtjes. De prachtige, ultra moderne villa in het aangeharkte park onderstreept de actie. Leeg, kil en een beetje bloedeloos.

Henny, Basile’s vrouw wacht op hem als hij laat naar huis komt en na een heftige vrijpartij vallen ze in een diepe slaap waar de rinkelende telefoon een abrupt einde maakt. Wat Basile te horen krijgt is niet mis. Aangeklaagd voor verkrachting. ,, Je toekomst staat op het spel! zegt de stem aan de andere kant van de lijn ,, er moet geld komen. Veel geld! En dat heeft Basile niet. Gelukkig worden zijn zorgen even verlicht door de komst van zijn zoon, schoondochter en zijn kleindochter Becky, waar hij dol op is! Maar de telefoontjes blijven komen. Aan de ogen van Hennie is te zien dat ze iets voelt, maar ze zwijgt. Wanneer de kinderen op vakantie gaan en hun camper het erf afrijdt kan hij ‘t niet meer langer voor zich houden en bekent alles. Diep teleurgesteld blijft ze hem aankijken en zwijgt, totdat ze hem voor de voeten gooit ,, we hadden een afspraak. Als je weer zoiets had zou je me bellen en zou ik op je wachten en je helpen!”

Basile kan dit alleen maar beamen. Maar of ze hem deze keer gaat helpen….?

Deze indrukwekkende film van regisseur Janneke van Heesc houdt je aan de buis gekluisterd. Hans Dagelet(Hemel) en Marieke Heebink zijn subliem in hun spel. De kleine Becky, gespeeld door Lucy Schut, is een vondst en geeft de productie kleur en dat geldt ook voor Carolien Spoor (Loft, Steekspel) die Basile’s schoondochter speelt. Opmerkelijk is het prachtige gezang van de vader van Basile waar vader en zoon in de bibliotheek naar luisteren. De zoon wil de plaat hebben maar Basile weigert. ,,Je krijgt wel een kopie” oppert hij.

Conclusie: deze filmt is absoluut de moeite van het bekijken waar!

Recensie geschreven door: Geert Gielissen

Recensies

Recensie: Eddy & Coby (One Night Stand)

3 januari 2015 hollandsefilm Een reactie plaatsen

One Night Stand reeks 9: Eddy & Coby
Regie: Jeroen Annokkee
Scenario: Marco Knijnenburg

Cast:
Cynthia Abma
Ton Kas
Roger Carvalho
Thomas Dudkiewicz
Ronald de Bruin
Lisa Groothof

Uitzending:
Zaterdag 3 januari 2015, 23.10 uur op NPO3

Een overspelige huisvrouw, een op geld beluste personal trainer, een verlamde maffiabaas en een kettingzaag: drie geschifte personen, kortom een chaotische bende. Eddy & Coby zijn uit elkaar gegroeid. Eddy houdt zich voornamelijk bezig met duistere zaken terwijl zijn vrouw volledig opgaat in haar gezondheidsmanie en haar relatie met de veel jongere health coach Patrick. Als Eddy na een ongeluk met een dwarslaesie geheel verlamd uit het ziekenhuis komt om thuis te revalideren ontstaat er een onhoudbare driehoeksverhouding.

Onder aanvoering van haar gezondheidscoach Patrick jogt Coby door het bos om even later de lichamelijke oefening horizontaal voort te zetten op een ligstoel van het zwembad als ineens de telefoon gaat en ze de mededeling krijgt dat haar man Ed een ongeluk heeft gehad en in het ziekenhuis ligt. Deze gebeurtenis zorgt voor een grote verandering in het leven van het uitelkaar gegroeide stel.

Volledig gestrekt wordt Ed zijn kolossale villa ingereden en eist direct alle aandacht op. Hij kan niks meer maar hatelijke opmerkingen spuien gaat nog prima. Coby voelt zich van haar plaats verdreven en gekleineerd door haar invalide echtgenoot en komt daardoor ‘s nachts in de verleiding om hem naar de eeuwige jachtvelden te sturen wat ze toch maar niet doorzet. Als ze wegloopt, doet hij zijn ogen open…

En dan is er Patrick nog die de ene na de andere bestelling plaatst op vertoon van haar creditcard. Op een dag scheurt hij zelfs met een reusachtige quad over het getrimde gazon. Als hij op een ochtend druipend uit het zwembad komt ontmoet hij Eddy die hem wel mag, klaarblijkelijk.

Zo ontstaat er een potsierlijke menage a trois waarin Eddy alle aandacht naar zich toetrekt en zijn lakeien precies laat doen wat hij ze opdraagt. Behalve zijn vrouw Coby. Die gaat haar eigen gang, en hoe!

Deze bitterzoete komedie wordt vooral gedomineerd door steracteur Ton Kas (Matterhorn) die in plat Amsterdams zijn visie op het gebeuren laat zien. Cynthia Abma geeft hem op haar manier stevig tegenspel als zijn overspelige echtgenote.

Hoe moet dit aflopen vraag je je al kijkend af? Wel op een verrassende manier die je nooit gedacht had. Dus, kijken en vooral genieten van dit schitterende spel.

Recensie:
Geert Gielissen

– Meer informatie over Eddy & Coby

Recensies

Recensie: VRIJ (One Night Stand)

1 januari 2015 hollandsefilm 1 reactie

Cast:
Mads Wittermans, Ysa Dekker, Laurien Riha, Astrid van Eck, Ian Blok

Titel: Vrij – One night stand 9
Regie: Martijn de Jong
Scenario: Laura van Dijk

Meer informatie over VRIJ

Wanneer de suïcidale en tot levenslang veroordeelde Kevin brieven en bandjes ontvangt van de jonge, fantasierijke Mariska weet ze hem een doel en een gevoel van vrijheid te geven. Wanneer ze na jarenlang contact echter verliefd worden wordt Kevin pas echt geconfronteerd met de realiteit en zijn levenslange lot.

De film begint met een handstand van Kevin, de tot levenslang veroordeelde, op een toiletpot waarin hij met z’n hoofd induikt. Je hoort het knakken van zijn gewricht. Even later zit hij met een halskraag om bij een van de gevangenisautoriteiten die hoofdschuddend memoreert “Je hebt levenslang Kevin en de kans op gratie is hihil! Mislukte poging dus! Uit deze actie blijkt direct de hopeloze situatie waarin de hoofdpersoon Kevin zich bevindt. Opgesloten als een hond in een hok en zijn dagen vullend met het aandraaien van schroeven en bouten in de gevangeniswerkplaats.

Maar op een dag krijgt hij post van een bijna achtjarig meisje dat een spreekbeurt moet maken, ze besluit een spreekbeurt te houden over het leven van een gevangene. over het leven van een gevangene. Hoewel de relatie aanvankelijk stroef verloopt begint hij steeds meer uit te kijken naar de post van haar. Uiteindelijk ontmoeten ze elkaar jaren later, achter glas en als ,Maris’ achttien is en inmiddels mateloos verliefd op hem is, wil ze zelfs met hem wil trouwen….

Woedend schreeuwt hij haar toe : “weet je wel wat je zegt? Een keer per maand neuken in dat pishok en dat je hele leven lang ???”

Ziedaar de hopeloosheid van zo’n relatie. Deze film laat goed zien hoe het is als je je vrijheid ontnomen bent. En nog meer als er iemand ,buiten’ op je wacht en je bemint. De chemie tussen Laurien Riha (Mariska) en Mads Wittermans (Kevin) is voelbaar. Deze film is dan ook pareltje van acteren en regie. Je blijft de hele tijd gebiologeerd kijken en meevoelen met de karakters en nergens zakt het verhaal in of wordt melodramatisch wat vaak gebeurt in ,gevangenisfilms’

Regisseur Martijn de Jong heeft een indringend portret gemaakt van de hopeloosheid en de onmacht van de situatie en is daar overtuigend in geslaagd. Deze film verdient het om gezien te worden!!

Recensie geschreven door: Geert Gielissen

Filmnieuws, Recensies

Recensie: Pak van mijn hart

4 november 2014 hollandsefilm Een reactie plaatsen

Acteurs:
Chantal Janzen, Benja Bruijning, Fedja van Huêt, Halina Reijn, Beppie Melissen, Carolien Spoor, Manuel Broekman, Loes Haverkort, Leo Alkemade, Marwan Kenzari, Bram van der Vlugt, Geza Weisz en Jon Karthaus

Regie:
Kees van Nieuwkerk

Scenario:
Jacqueline Epskamp

hart-1

Tom en Niek runnen het kledingverhuurbedrijf van hun dementerende vader die gelooft dat hij Sinterklaas is. De broers zijn zojuist met de voorbereidingen van de feestmaand begonnen als de beeldschone Julia hun familiebedrijf binnendruppelt met een aanbod dat letterlijk alles verandert…

Deze, door Kees van Nieuwkerk geregisseerde film met grappige touch, bevolkt door een ,zakvol’ BNers is letterlijk een draak van een film geworden. Vol met clichés, gestolen grapjes uit andere films en een rammelend verhaal waarvan je na afloop afvraagt: waar ging het nou eigenlijk over?

In de bioscoop waar ik de film zag was geen schaterlach te horen, hooguit zag je wat gekrulde mondhoeken. Na afloop droop het publiek af om zo snel mogelijk huiswaarts te keren.

Het begon allemaal zo mooi, dit project. Kees van Nieuwkerk kreeg van producent Eyeworks de opdracht om deze film te maken op basis van en bestaand scenario. Een blik bekende acteurs werd opengetrokken, dan kon het niet mislukken. En waarschijnlijk zit ‘m daar ook de crux. Deze door en door ervaren mensen laten zich nog nauwelijks sturen en waarschijnlijk heeft ,onze’ Kees nog niet voldoende knowhow om iedereen naar zijn hand te zetten.

Niettemin zitten er soms hele leuke vondsten in de film. Zoals Bram van der Vlugt die denkt dat ie Sinterklaas is en levensgevaarlijke toeren op het dak uithaalt terwijl hij , Amigo, waar ben je roept’. Het zoontje van Niek (Fedja van Huet) speelt zijn rol als 5 jarige nog het leukst en meest spontaan.

Voor de rerst is het een aaneenschakeling van (Amerikaanse) clichés en flauwe grappen in het voetspoor van nepromantiek.

Jammer, ik had er heel wat van verwacht. Niettemin zullen we nog veel van Kees horen en zien want hij kan het wel!

Waardering:

Recensent: Geert Gielissen

Recensies

Recensie: Speelfilm 2014: Toscaanse Bruiloft

2 februari 2014 hollandsefilm 1 reactie

Sanne ( Sophie van Oers) runt samen met haar ouders (Simone Kleinsma en Ernst Daniel Smid) Casa Matrimonio, een luxe vrijstaand landhuis in Toscane. Deze schitterende streek is de ideale locatie om je (droom) bruiloft te vieren. In Casa Matrimonio komen gasten bij elkaar om het leven en de liefde te vieren en om in de echt verbonden te worden. Een Toscaanse Bruiloft vormt voor alle genodigden het hoogtepunt van hun verblijf daar. Voor sommigen is het landgoed bekend terrein en ze komen er wel heel graag! Want…trouwen doe je immers maar…twee keer !!

La dolce vita is het etiket dat je kunt plakken op het schitterende landgoed ,Casa Matrimonio, tussen de bossen en de geurende lavendelvelden, de mooie gasten, het heerlijke Italiaanse eten, de wijn, de verrukkelijke muziek van Andre Rieu en de sonore klanken van tenor Andrea Bocelli en van Laura Pausini, dat alles vormt het decor van een heerlijke, vrolijke, komische vakantiefilm geregisseerd door Johan Nijenhuis bekend van o.a. de serie Costa en de film Verliefd op Ibiza

Hij streek dit keer neer in gezelschap van een sterrencast waar je ,U’ tegen zegt in het prachtige Toscane.

Casa Matrimonio heet de superluxe villa met zwembad en uitzicht over de gloeiende heuvels waar zich allerlei mini drama’s afspelen maar het toch nog goed komt. Het begint al meteen als Jeroen (Jan Kooijman) de cynische echtscheidingsadvocaat de bevallige weddingsplanner Sanne (Sophie van Oers) van de sokken rijdt met zijn knalrode Alpha. Gekapt en keurig in pak helpt hij haar overeind terwijl zij hem in het Italiaans vakkundig voor rotte vis uitmaakt. Maar toch springt er een vonke over. “Ik geloof niet in het huwelijk” laat hij Sanne tijdens een ritje desgevraagd weten. En deze cynische houding houdt hij vrijwel de hele film vol. Echter, trouwen is Sanne’s bizniz. Ze zorgt ervoor dat trouwerijen vlekkeloos verlopen. Alleen die van haarzelf, die ontbreekt. Haar moeder Marla (Simone Kleinsma) die met haar vader (Ernst Daniel Smid) de keuken bestiert verzucht “In wat voor wereld leven we toch als zelf een weddingsplanner geen man kan vinden!

Op een dag doet Koos (Dirk Zeelenberg) in een okergeel pak zijn intrede in de villa met in zijn gevolg wulpse Bella (Martien Sandifort) met een gecoiffeerde hond die tijdens een jachtpartij het leven laat en er alleen nog plukjes haar overblijven.

Dirk Zeelenberg (Divorce) zet Koos, zijn alter ego, neer zoals we van hem gewend zijn. In de steil van Danny Levito, korzelig, geestig, to the point. Vooral de scène waar hij met Bella op de scooter door het Toscaanse landschap scheurt is enig om te zien.

Hoofdrolspeelster Sophie van Oers (Voetbalvrouwen) acteert de sterren van de hemel en is een belofte voor de toekomst. Samen met Jan Kooijman vormt ze het ideale liefdespaar, wat een chemie tussen die twee!

In de Toscaanse Bruiloft rijden de hoofdrolspelers rond in schitterende oldtimers wat extra bijdraagt aan deze romantische film met bruidjes in spe en hun toekomstige wederhelften. Bijzonder grappig is de scène met de pasta carbonara schotel. Kok Matteo vraagt hoe Lisa ‘t wil hebben. ,Con crema! ( met melk) luidt het devies. Matteo valt bijna van zijn stokje als hij dit hoort. Walgelijk vindt hij het en mompelt woedend “Die Ollandesie, wat een eetbarbaren!

“Maar de zomer gaat voorbij en de regen klettert weer tegen de ramen. Het is stil in de villa en Sanne heeft nog steeds haar droomprins niet gevonden. Vrijers zijn er genoeg maar die ene, ware…die ontbreekt nog. Maar dan komt de lente weer terug en keren de kansen. Is zij nu aan de beurt om gelukkig te worden?

,Vivo per Lei’ zingt tenor Andrea Bocelli op de achtergrond en bij die prachtige klanken kun je alleen nog maar verliefd worden. Toch…?

Recensent: Geert Gielissen

Trailer:

Recensies

Recensie: One Night Stand 2013 – Op Zee

4 december 2013 hollandsefilm Een reactie plaatsen

De nachtmerrie van iedere ouder: kind weg!

Edo heeft een solo zeiltocht van twee maanden gemaakt. De laatste 48 uur van Denemarken naar Harlingen vaart dochter Maria (Isabel Smit) met hem mee. Plotseling, op zee, terwijl hij dommelt, valt het schip op mysterieuze wijze stil en zijn achtjarige dochter is spoorloos verdwenen. In de verte dobbert een dingy… (Naar de gelijknamige roman van Toine Heymans)

,,Ik neem een sabbatical” zegt Edo tegen zijn vrouw en vervolgt: ,, ik ga een zeiltocht maken om Engeland heen en dan via Denemarkten weer naar huis. Dit is mijn droom en die wil ik nu eindelijk waarmaken!” Ze is duidelijk geschrokken van deze mededeling want ze werpt tegen: ,, maar je hebt veel te weinig zeilervaring om zo’n grote tocht te maken!” Echter, hij is niet van zijn plan af te brengen en vaart met een geleende zeilboot het zeegat uit. Na een voorspoedig verlopen reis wachten in Denemarken vrouw en kind hem op de kade op en hij wil Maria, zijn dochtertje, meenemen op de trip naar huis. En zo geschiedt. Vader en dochter kunnen het prima met elkaar vinden en terwijl het schip steunt en kreunt in de woeste golven leest hij haar voor uit een kinderboek. Minder gelukkig is hij als ze zijn verrekijker in de plomp laat vallen….

Op een dag valt de wind weg en de diesel wil niet starten, wat hij ook probeert. In de kajuit wil hij met de marifoon alarm slaan maar alles is dood. ,,Maria! “roept hij, ,, kom eens, waar ben je?” Ze is nergens te vinden en in blinde paniek spring hij overboord als hij in de verte een lege dingy ziet dobberen. Aangekomen ziet hij dat het bootje leeg is..

Er gaat een grote beklemming uit van dit verhaal. Zo ydillisch als de plaatje zijn voel je een dreigende onderhuidse angst. Het verhaal vertelt zich, zonder woorden, vanzelf. Het is net of ze wachten op onheil.

Op Zee, is een knap gemaakte film die je iedere minuut aan de buis gekluisterd houdt. Het is allemaal zo herkenbaar en zo dichtbij.

Waardering: 4 sterren

Recensent: Geert Gielissen

Recensies

Recensie: One Night Stand 2013 – In het Niets

4 december 2013 hollandsefilm

Tijdens de Bijlmerramp verdwenen anonieme mensen zomaar in het niets…

De 51 jarige Ghanse immigrant Agymah (Aggy) heeft zijn vertrouwen in de mensheid verloren en leidt een verborgen leven als kok in de Ghanese gemeenschap. Op een dag staat er een 12jarig meisje met rastastaartjes voor de deur die noodgedwongen in de keuken moet slapen omdat alle slaapplaatsen bezet zijn door illegalen. Aanvakelijk is de relatie uiterst stroef maar aangeraakt door haar enorme levenslust zoekt hij voorzichtig aansluiting bij het leven buiten. Maar dan slaat het noodlot toe. Nina is verdwenen en wanhopig gaat hij naar haar op zoek in de rokende puinhopen van de Bijlmerramp.

De hoofdrollen in deze film worden gespeeld door Issaka Sawadogu die al eerder een schitterende rol neerzette als vluchteling in de telefilm “Een nieuwe wereld” Naast hem is de sprankelende persoon van Nina (Lulu Veen) met haar aanstekelijke spel als het nichtje van Eric, die op een dag op de deur klopt van de galerijflat in de Bijlmer. Die flat is vol met mensen die op kleedjes op de grond slapen en bij een razzia ijlings het achterbalkon op vluchten. Tussen al die mannen leven twee vrouwen die als zangeressen in schimmige clubs optreden maar een slaapplaatsje voor kleine Nina hebben ze niet. Dus moet ze noodgedwongen in de keukenslapen. ,”Binnenkort ga je naar school” belooft oom Eric haar en ze telt de dagen af dat ze daar heen kan gaan al was het maar om de verveling te verdrijven. De verhouding met kok Aggy is gespannen. Hij ziet haar als een indringster. Allengs wordt hij toch minder vijandig als hij ziet hoe levenslustig en slim dit kind is. Op het balkon laat hij haar een goochelkunstje zien met een munt. Nina zegt spottend “En doe die truc nou eens met opgerolde mouwen!” Dat lukt niet en nu doet zij hetzelfde en vist de euromunt uit zijn broekzak….

Nina blijkt ook nog heel zuiver te kunnen zingen en ze krijgt zelfs een kans om op te treden. Maar dan slaat op een dag het noodlot toe. Een vrachtvliegtuig verliest een van haar motoren en boort zich in een flat waarbij enorme branden ontstaan en gebouwen instorten. Aggy ziet het gebeuren en rent naar buiten om Nina te zoeken. Bij de politie kunnen ze hem niet helpen want hij heeft alleen maar een naam. En als hij dan wanhopig wordt en begint te schreeuwen staan de politieambtenaren op en komen dreigend naar hem toe. Iedereen klampt hij aan maar niemand heeft het kind gezien en de kans om haar levend terug te vinden is heel klein. Toch geeft hij de moed niet op.

Dit drama is indrukwekkend neergezet door regisseur Daniel Lawrence. Het zal veel oude wonden weer openrijten al is het inmiddels ruim 20 jaar geleden. De sfeer is beklemmend en tegelijk hoopgevend. ‘Je moet gewoon niet opgeven’ luidt de boodschap en blijven hopen op betere tijden.

In het niets is een prachtig, indrukwekkende film met uitstekende acteurs.

Waardering: 3 sterren

Recensent: Geert Gielissen

Recensies

Recensie: Speelfilm Mannenharten (2013)

4 december 2013 hollandsefilm

Mannenharten is een heerlijke, warme, charmante, romantische romcom!

Met: Katja Herbers, Georgina Verbaan, Hadewych Minis, Kim Feenstra, Sanne Vogel, Jelka van Houten, Jeroen Spitzenberger, Barry Atsma, Daan Schuurmans, Ton Kas, Teun Kuilboer, Jon van Eerd, Marcel Musters en Fabian Janssen.

Regie: Mark de Cloe

Het verhaal gaat over 6 mannen op een keerpunt in hun leven. Ze zijn op zoek naar hun plek en naar degene die ze aan hun zijde willen zien. In Mannenharten (een remake van het Duitse Maenerherzen uit 2009) leren we ze allemaal kennen. Bijvoorbeeld het verlegen type zoekend naar een vrouw voor het leven. Of de man die al jaren bezet is maar in paniek raakt door zijn naderend vaderschap…

Regisseur Mark de Cloe heeft wel een blik BN’ers open kunnen trekken om Mannenharten te kunnen maken en het resultaat is er dan ook naar, al bekruipt me af en toe het gevoel dat het allemaal wat geforceerd overkomt. Alsof de acteurs zich met alle macht willen bewijzen. Tenslotte moeten ze tegen elkaar op concurreren. Het tempo is rap en je verveelt je geen moment met deze film.

“Tim (Daan Schuurmans) ben jij bereid al je seksuele energie op deze ene gleuf te richten?” vraagt de voorganger hem tijdens de huwelijks ceremonie, een nachtmerrie waaruit hij overstuur opschrikt en dan naast zich kijkt en ziet dat Laura (Hadwych Minis) – Lau voor intimi – rustig ligt te slapen. Die hamvraag blijft hem achtervolgen. Er zijn zoveel mooie vrouwen op de wereld. Hij gaat aan de rol terwijl Lau helemaal opgaat in de voorbereiding van hun naderende huwelijk, al vermoedt ze stiekem wel iets. Af en toe laat ze een elitair scheetje en lispelt dan , pardon’ met zuinige lipjes.

En dan is er Nicole (Katja Herbers) die zwanger raakt van Wouter (Jeroen Spitzenberger) die Amsterdam rond cruiset met een arrenslee terwijl hij een gewei op zijn hoofd draagt. Hij doet letterlijk alles om Nicole aan zich te binden en zet zelfs een kerstboom in haar huis. Beeldschone Katja speelt deze rol zoals we van haar gewend zijn: met ogen die verraden wat er in haar omgaat en hoe ze zich voelt in de situatie.

Verrassend is de nieuwkomer in dit gezelschap Fabian Jansen als Niels. Hij heeft een date met Sanne Vogel die hem in een vol restaurant gegeneerd laat zitten om met vliegende trom te vertrekken. Het net ingeschonken glaasje wil hij aan de ober teruggeven… Maar dan komt Niels in een dierenwinkel een verkoopster tegen, gespeeld door Georgina Verbaan en is hij hopeloos en tot over zijn oren verliefd op haar. Na enige aarzeling van haar kant is dat wederzijds al moet hij zijn pogingen om haar het hof te maken bekopen met een val in de krokodillenvijver van het dierenpark. De ex-man van de verkoopster die hier verantwoordelijk voor is (Teun Kuilboer) is zo kwaad op haar dat hij als trambestuurder met lijn 14 dwars door Amsterdam daast en mensen op de haltes voor hun leven moeten rennen.

Dennis is de rijke, verveelde liedjesschrijver (Barry Atsma) en de womanizer van het span die ondanks alles op zoek is naar de ware liefde maar zich afvraagt of het niet te laat is. Pruilend zegt zijn sterzanger Roy (Jon van Eerd) “Is het ooit te laat?”

Kortom, deze film is van begin tot eind heerlijk, ongecompliceerd vermaak met uitstekende acteurs en een wirwar van gebeurtenissen met af en toe een romantisch toefje.

Recensent: Geert Gielissen