We schrijven Amsterdam 1943. De tijd van de Jodenvervolging, de razzia’s, de onderduikers, de angst voor verraad….Tegen dit decor speelt de film ‘Verzet’ zich af met ‘gewone’ mensen in de hoofdrol.

Goodold René van ’t Hof ( Flodder, Donna, Alles is Liefde, Matterhorn e.v.a.) is in de film de neurotische weinig sociale porseleinverzamelaar Fons. Zijn grote passie is aardewerk waar hij zijn ruime appartement vol van heeft en daarnaast  struint hij begerig de antiekmarkten af op zoek naar bijzondere voorwerpen.

Bij een veiling biedt hij op tegen Obersturmbahnfuehrer Schlattmann, imposant neergezet door Porgy Franssen en weet het vaasje waar hij op aast weg te kapen door over te bieden. Maar dan heeft hij niet genoeg geld bij zich en belooft dit de volgende dag te zullen brengen als het Veilinghuis het voor hem vasthoudt. Buurman Gerrit ( Bas Keyzer) wil hem wel helpen met het ontbrekende geld als hij bereid is een onderduikster (Sanne Vogel) tijdelijk in huis te nemen. ,,Voor een dagje of twee maar” vleit hij. Gedreven door zijn hebzucht doet Fons dat en even later komt de onderduikster binnen. Omdat Fons maar een bed heeft moet hij op de stretcher slapen, die doorzakt. Rachel, de onderduikster, doet alles wat hij haat: harde muziek, roken en als hij op een dag thuiskomt en zijn porselein kwijt is staat het opgestapeld in de keuken. Rachel ziet zijn ontreddering en zegt: ,, ach ik heb die rommel maar in de keuken gezet en de boel opgeruimd! Fons krijgt bijna een hartverzakking en die wordt nog groter als hij zijn vaasje bij het Veilinghuis komt ophalen en blijkt dat de Obersturmbahfuehrer het ingepikt heeft.

Niet bepaald bang van aard struint hij naar het kantoor van Schlatterman en vraagt om het vaasje aan hem te geven. Maar deze lacht slechts minzaam en weigert. De SS man met een portret van de Reichsfuehrer Himmler prominent in zijn kantoor wordt schitterend en overtuigend neergezet door steracteur Porgy Franssen die in vol ornaat iets wegheeft van een operettegeneraal.

Hoe het allemaal verder gaat en vooral de verrassende afloop van deze tragikomedie zit in dit pareltje van de Nederlandse film. De artdirectory is van topklasse. Alles maar dan ook alles klopt en je waant je volledig in 1943. Zelfs de grijze pannen van emaille zijn echt.

Sanne Vogel acteert zoals van haar verwacht wordt als ,tiener’ in 1943. Snerend spreekt ze haar naam uit als RAGGEL en niet Rasjel!

Bas Keijzer als verzetsman die het vrouwenvlees niet schuwt is geweldig goed in zijn rol.

Wat ik wel mis in deze film is beklemming. Angstgevoelens. Want werd je gepakt dan wachtte je een enkeltje naar het Oosten of de loden kogel.

Pas als de Obersturmbahnfuehrer aan de deur komt met zijn mannen en het grachtenpand gaat doorzoeken wordt het echt spannend. En wat er daarna allemaal gaat gebeuren maakt deze film zeker de moeite van het bekijken waard.

Bekijk de Filmpagina van Verzet

Recensent: Geert Gielissen